Όταν οι δυτικές δυνάμεις δημιουργούν με τις διομολογήσεις οικονομικά και πολιτικά προγεφυρώματα στην οθωμανική Ανατολή, το κυνήγι των αρχαιοτήτων παίρνει μορφή λυσσαλέας επιδρομής. Επιστρατεύονται όλα τα μέσα, η διπλωματική παρέμβαση που αποσπά ειδικές άδειες από το τουρκικό κράτος για ακρωτηριασμό μνημείων, η εξαγορά, ακόμα και η βία. Οργανώνονται δίκτυα πληροφοριοδοτών για επισήμανση αρχαιοτήτων, διεξάγονται μυστικές ανασκαφές και πραγματοποιούνται μυθιστορηματικές εξαγωγές των λαφύρων... Εστεμμένοι και κροίσοι φιλοδοξούν να στολίσουν τους κήπους και τα ανάκτορά τους με ελληνικά γλυπτά, όπως οι Ρωμαίοι. Και πληρώνουν αστρονομικά ποσά… Πολλοί από τους Ευρωπαίους που ταξιδεύουν στην Ελλάδα κατά την τουρκοκρατία, με οθωμανικό πουγιουρδί ή χωρίς πουγιουρδί αλλά με γεμάτο πουγγί, είναι αρχαιοσυλλέκτες και αρχαιοκάπηλοι. Εξαγοράζουν τους Τούρκους και τρομοκρατούν τους Έλληνες.
...Τα λάφυρα των αγγλικών βανδαλισμών από τον Έλγιν στην Ακρόπολη θα καταλήξουν στο Λονδίνο, ύστερα από δραματικές περιπέτειες, τραυματισμένα και αποδεκατισμένα. Ναυάγιο του καραβιού στα Κύθηρα, ανέλκυση των γλυπτών, καταστροφές…Την ώρα που τα συνεργεία του Έλγιν έστηναν τις σκαλωσιές στον Παρθενώνα και το Ερεχθείο, στην Ελευσίνα, ένας άλλος Άγγλος o Edward Clarke, εφοδιασμένος με πουγιουρδί του Τούρκου βοεβόδα, έκλεβε, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, το πολυσέβαστο και ιερό για τους αγρότες κολοσσιαίο άγαλμα της Δήμητρας…
Οι διαρπαγές και καταστροφές των αρχαιοτήτων από τη Δύση στους αιώνες της τουρκοκρατίας αποτελούν μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας…Η ιδιοποίηση από τη Δύση των ελληνικών πολιτιστικών θησαυρών είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποικιοκρατίας. Θεμιτή πράξη η λεηλασία ή εκρίζωση των μνημείων, δικαίωμα του ισχυρού, λεία πολέμου…Την κατακραυγή για τους βανδαλισμούς του Έλγιν στην Ακρόπολη αντιμετώπισαν οι άνθρωποι της εξουσίας που εξέφραζαν την πολιτική του αγγλικού ιμπεριαλισμού, με το ψεύδος και τη συκοφαντία. Ισχυρίσθηκαν ότι τα μνημεία κινδύνευαν από την απαιδευσία των Ελλήνων, που όχι μόνο αδιαφορούσαν για τα λείψανα του αρχαίου πολιτισμού αλλά και τα κατέστρεφαν οι ίδιοι. Και αξίωναν την ευγνωμοσύνη της ανθρωπότητας για τις υπηρεσίες τους στον πολιτισμό.
Προφάσεις αμαρτωλές και γελοίες ανακρίβειες. Οι υπόδουλοι Έλληνες ήταν απαίδευτοι αλλά είχαν επίγνωση της ιστορίας τους και του αρχαίου πολιτισμού. Έτρεφαν σχεδόν δεισιδαίμονα προσήλωση στα μνημεία και το γλυπτικό πλούτο που έκρυβε η ελληνική γη. Πίστευαν πως έχουν προστατευτικές, ιαματικές και άλλες μαγικές ιδιότητες… Πίστευαν πως τα λείψανα του αρχαίου κόσμου, τα αγάλματα, τα ενεπίγραφα μάρμαρα ήταν ευλογία για τον τόπο… Μάτωνε η ψυχή τους μπροστά στη σύληση και τη σκύλευση, τη λεηλασία και την καταστροφή των μνημείων».
Κυριάκος Σιμόπουλος (Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια, εκδ. Στάχυ 1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου