Αν δε μου πεις, αδελφέ μου, «βλέπεις»,
πώς θα σε γνωρίσω;
Αν δε μου πεις «έχεις»,
δε βρίσκω ό,τι κατακρατώ,
αν δε μ’ απαντήσεις «σε βλέπω»,
πού θα σταθώ;
Αν δεν γνωρίσεις την ύπαρξή μου,
δεν υπάρχω.
Μετάλαβα την μοναξιά
και με παιδεύει η αγάπη για τους ανθρώπους.
Σ’ εκείνους προχωρώ
και αποκλείνομαι που δε με βλέπουν
να προσφέρω την πάσαν υποταγήν.
Δεν βρίσκω τον ορισμό
που λύνει την απομόνωση.
Από τη συλλογή Πορεία (1940) της Ζωής Καρέλλη
Πηγή: Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη, τόμος πρώτος (1940-1955) [Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 1973]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου