Γιώργης Μανουσάκης - Η βιασμένη

Τον πρόσμενα μια νύχτα

βαρειά από μύρα πορτοκαλανθών
με το φεγγάρι να χρυσώνει το προσκέφαλό μου. 

Μιαν από κείνες τις νυχτιές τις ανοιξιάτικες 

τις βασανιστικές, που απλώνουνται τα χέρια 

στο χλιον αέρα ικετεύοντάς τον

να πάρει σχήμα αντρίκειου σώματος.

Μα ήτανε μέρα του κατακαλόκαιρου 

μ' ένα ήλιο που ξεθώριαζε κάθε σκιά. 
Πολλά τα χέρια που με κράτησαν ακίνητη 
κι αμέτρητα τα διεσταλμένα μάτια
που εισχωρούσαν ως τις πιο κρυφές πτυχές μου. 

Κι ήταν η βάναυση βιαιότητα κορμιών 

συγκεντρωμένων στο δικό τους σφάδασμα 

κι ο πόνος που ξερίζωνε απ' τα μυστικά μου 

βάθη την προσδοκία και τα όνειρά μου 

και με παράδινε άδεια και κουρελιασμένη 

στο γυμνό φως τ' ανελέητο.

Ποτέ δε θα ξανακοιτάξω το φεγγάρι.

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1967-2007, ΚΙΧΛΗ 2021