Πατέρα,
τα ροζιασμένα χέρια σου θυμάμαι
και τα λασπωμένα σου παπούτσια
που άφηνες έξω στην πόρτα όταν γύριζες
κατάκοπος το βράδυ απ' τα χωράφια,
και ώς να ετοιμάσει η μάνα ένα τσίπουρο
τρέχαμε όλοι μαζί στην αγκαλιά σου.
Κανείς μας όμως δεν τίμησε τα χέρια σου·
όλοι τα προδώσαμε για λίγα αργύρια,
για μια γυναίκα, για μια ασήμαντη ζωή στην πόλη...
περ. Διαγώνιος, τ. 10, Ιαν. - Απρ. 1982
Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου