Κατέβηκε νερό πολύ, ξέθαψε τον νεκρό το ρέμα.
Στους δρόμους τον πάει, πλάι στ’ αυτοκίνητα.
Τους τόπους θυμάται ο νεκρός, τα σφαιριστήρια.
Σ’ αυτόν τον στύλο έδενε το μηχανάκι. Εδώ χτύπησε.
Τον οδηγό θυμάται που ’κανε σαν παλαβός.
Ύστερα τον πατέρα του· τα κλάματα.
Τη μοναξιά μέσα στο φέρετρο.
Σάββατο βράδυ φτάνει ο νεκρός στη θάλασσα.
Την άλλη μέρα το πρωί βγαίνει στην Αίγινα.
Στρώνει τα ρούχα του, χτενίζει τα μαλλιά του.
Σήμερα είχε γάμο στη Σουβάλα.
Από τη συλλογή Κέρματα (1980).
[πηγή: Γιάννης Πατίλης, Ταξίδια στην ίδια πόλη. Ποιήματα 1970-1990, ύψιλον/βιβλία, Αθήνα 1993, σ. 165]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου