Φοβάμαι, είπε, Κύριε, και γονάτισε στα τέσσερα
Φοβάμαι
Σαν άχνα ακουγόταν η ανάσα του
Πέρναγε μέσα από ωκεανούς νεκρών για να φτάσει ως εδώ, μακρινός αντίλαλος ψιθύρου
Θα μας βοηθήσεις, Κύριε;
Θα γεννηθείς και φέτος;
Ήθελε σαν κάποτε, αιώνες πριν, να ψάλλει, όμως δεν είχε πλέον σύμμαχο
Μηχανικοί ροδώνες περιέβαλλαν με εξουσία σπασμού το στήθος του
Κάνοντας ένα κακόηχο βογκητό που τον έδειχνε ετοιμοθάνατο
Άλλος ένας ημιθανής έξω απ’ την Φάτνη
«Θα μας βοηθήσεις, Κύριε;» ρωτούσαν όλοι, έχοντας πιστέψει πριν μύθους αυτάρκειας στην έπαρσή τους
Όμως Εκείνος γεννιόταν, σταυρωνόταν και πέθαινε ανεβαίνοντας τον Γολγοθά Του κι ούτε ένας νεκρός δεν είχε καταλάβει ακόμα.
Φοβάμαι
Σαν άχνα ακουγόταν η ανάσα του
Πέρναγε μέσα από ωκεανούς νεκρών για να φτάσει ως εδώ, μακρινός αντίλαλος ψιθύρου
Θα μας βοηθήσεις, Κύριε;
Θα γεννηθείς και φέτος;
Ήθελε σαν κάποτε, αιώνες πριν, να ψάλλει, όμως δεν είχε πλέον σύμμαχο
Μηχανικοί ροδώνες περιέβαλλαν με εξουσία σπασμού το στήθος του
Κάνοντας ένα κακόηχο βογκητό που τον έδειχνε ετοιμοθάνατο
Άλλος ένας ημιθανής έξω απ’ την Φάτνη
«Θα μας βοηθήσεις, Κύριε;» ρωτούσαν όλοι, έχοντας πιστέψει πριν μύθους αυτάρκειας στην έπαρσή τους
Όμως Εκείνος γεννιόταν, σταυρωνόταν και πέθαινε ανεβαίνοντας τον Γολγοθά Του κι ούτε ένας νεκρός δεν είχε καταλάβει ακόμα.
[Από την αδημοσίευτη ποιητική σύνθεση Προφητικόν]
Πηγή: https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/25864-tafoi-ekso-apthn-fatni?fbclid=IwY2xjawO6jflleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETE1a25tSW9XckhLdHl1MG0yc3J0YwZhcHBfaWQQMjIyMDM5MTc4ODIwMDg5MgABHnh833v7XHL1Y7PrBFVzMHLRSKKm-mifM-afw5IEVqH1xktdUJv0kN2cFfqo_aem_qrgui0qNoCRJf0YmlyfgFA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου