-με το χρυσάφι σου,
αφήκες το χωριό σου
και το χωράφι σου,
το αγόρι που αγαπούσες
και που αξημέρωτα,
πηδούσε από το φράχτη
και σου 'κανε έρωτα.
Με σιγουριά χαράζει
η αυγή τη ρότα σου
(κι η μοίρα σου κρυμμένη
μες στην κυλότα σου),
στον κόσμο που ομορφαίνουν
μόνο τα εφήμερα
και στη ζωή μετράει
ό,τι είναι χίμαιρα.
Μα οι άνθρωποι ήταν ξένοι
κι οι τρόποι αλλιώτικοι
-πλαγώσαν την ψυχή σου
την δονκιχότικη.
Τώρα τα φύλλα πέφτουν
στο περιβάλι σου
και γύρισε πια πίσω
στ' αραξοβόλι σου.
Και πάρ' τον Παναγιώτη
και κάν' τον ταίρι σου
να σκάβει το χωράφι
και το παρτέρι σου.
ανθολογημένο στην έκδοση της εφημερίδας Ελευθεροτυπία "Η νεοελληνική ερωτική ποίηση", Αθήνα, χ. χ.
Από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου