Δεν είχαν οι ώρες περάσει την τελευταία του μεταμόρφωση
με το βάρος του όρθρου αζύγιστο μέσα μου
που αφυπνίζονταν φωνές και με απάλλαζαν
από κάθε όριο
γι' αυτό ώκτειρα τη δουλειά των ποταμών
και το μονόλογο των αισθήσεων
όσο που απεκυλίσθη ο λίθος του πρόσκαιρου μνήματος
και χάιδεψα πρώτη φορά τον εύσαρκο στάχυ μου
να βυθιστώ με σώες τις αισθήσεις μου στο απολύειν
Όταν ο Θεός εις το σώμα έλθη πολύς, Καστανιώτης, 1990.
Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου