Oh, no, no, no, it was too cold
STEVIE SMITH
Έκαιγε απ’ τον ουρανό
μεσάνυχτα και το φως να βρέχει
ορκίζομαι ήταν άδειος όπως
του Πύργου ο σταθμός
πίσω του ο ερυθρόδερμος γελούσε
άνοιξα τη βεντάλια και στα μάτια του
πέταξ’ ένας παράδεισος από Κινέζους
από χρώματα που αισθάνονται τη μουσική
να μείνεις τρυφερός μου λέει
βρήκε βαθιά
πετάχτηκε με θόρυβο το πετρέλαιο της αυλής μου
ό,τι ‘ ναι τυχερό το ξέρεις
κι έφερα για παράδειγμα παιδιά θαύματα
που δεν έμαθαν ποτέ την πινακωτή
ή ένα φορτηγό καρπούζια χόρευαν
τινάζοντας τις βούλες απ’ το μαχαίρι
Έσπασε απότομα
Είπε άδικος κόπος
κι άρχισε να ξεχνάει αργά αργά
τα παιχνίδια που κάναμε
την ΑΕΚ
και τα Πράσινα Πουλιά.
Γιάννης Τζανετάκης ( 1956 - )
Πηγή: Τα ζώα της Κυριακής, Ποιήματα: ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ- ΑΘΗΝΑ - 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου