Γιώργης Μανουσάκης - Μακρινή γέννηση

Εκείνο το τοπίο με τα έλατα
και το χιόνι τ' αμόλευτο
από πατημασιές ανθρώπων,
εκείνα τα τραγούδια τ' απαλά
τα γλυκά που τα λένε πολλές
φωνές παιδιάστικες δίχως την πιο μικρή παραφωνία
βγαίνουνε σίγουρα από τ' όνειρο
το δικό μας που ολοζωής ονειρευόμαστε
χωρίς ποτέ μας να το κατοικήσομε
– αχνός που διασκορπίζεται στον κρύον αέρα.

Όμως καμιά δεν έχουν σχέση
με το παιδί που γεννιέται
Δεκέμβρη μήνα
σε γη στεγνή κι άνυδρη
ριγώντας με τον παγωμένο γραίγο
γιατί η σπηλιά δεν έχει πόρτα
και τ᾽ άχυρα αγκυλώνουνε
το τρυφερό κορμί.

Και κανείς δεν παίρνει είδηση
εξόν από δυο τρεις βοσκούς αλαφροΐσκιωτους
και τους αγγέλους που πολύ ψηλά,
απόμακροι, ψέλνουνε με φωνές
που δεν ακούγονται εδώ κάτω.

Γιώργης Μανουσάκης

Χριστούγεννα 1997

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1967-2007. ΑΝΕΚΔΟΤΑ-ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ

τόμος Β

Γαβριηλίδης 2013