Emily Dickinson - [657]

Κατοικώ στη Δυνατότητα -

Σπίτι πιο όμορφο απ' την Πρόζα -

Με πιο πολλά Παράθυρα -

Με Πόρτες - πιο ανθεκτικές -

Με Δωμάτια σαν του Κέδρου -

Απόρθητα στο Μάτι -

Και για Οροφή Παντοτινή

Τη Στέγη τ' Ουρανού -

Οι Επισκέπτες - οι πιο ωραίοι -

Η Ασχολία μου - Αυτή -

Τα στενά μου Χέρια πλατιά ν' απλώνω

Για να μαζέψω τον Παράδεισο -

Λένε ότι

«ο Χρόνος τον Πόνο απαλύνει» -

ο Χρόνος δεν έχει ποτέ

τον Πόνο απαλύνει -

Τα αληθινά μαρτύρια δυναμώνουν

Όπως οι Μύες, με την ηλικία -

Ο Χρόνος είναι

της Δυσκολίας Δοκιμασία -

Όχι όμως θεραπεία -

Αν όντως ήταν, τότε όντως

Αρρώστια δεν υπήρξε καμία -

Αν θεωρώ ότι τη Φήμη αξίζω,

Όλα τ΄ άλλα Χειροκροτήματα

Είναι περιττά - Λιβάνι

Αχρείαστο -

Αν όμως δεν την αξίζω - Ακόμη

Κι αν τ΄ Όνομά μου είναι Πασίγνωστο -

Τιμή χωρίς αντίκρισμα αυτό θα ήταν -

Διάδημα μάταιο -

Αυτό είναι το γράμμα μου στην Οικουμένη

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός