Αλέξανδρος Παναγούλης - Ποιήματα

ΘΕΛΩ

Θέλω να προσευχηθώ

με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω





Θέλω να τιμωρήσω

με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω





Θέλω να προσφέρω

με την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα





Θέλω να νικήσω

αφού δεν μπορώ να νικηθώ


...................................................................................................................................................................

ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Κέρδιζα μια ζωή

Ένα εισιτήριο για το θάνατο

Και ταξιδεύω ακόμη

Κάποιες στιγμές

νόμισα πως έφτανα

στου ταξιδιού το τέλος.

Μα έκανα λάθος.

Εκπλήξεις ήταν μόνο

της διαδρομής.

...................................................................................................................................................................

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ

Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
...................................................................................................................................................................

Η Διαδρομή 

Τρία βήματα μπροστά
και τρία πίσω πάλι.
Χίλιες φορές την ίδια διαδρομή
Έξη χιλιάδες βήματα...
Ο σημερινός περίπατος με κούρασε
ίσως γιατί τα βήματα μετρούσα
Τώρα σταμάτησα
μα αύριο
αντίθετα θα αρχίσω να βαδίζω
(η ποικιλία ομορφαίνει τη ζωή)
και κάτι άλλο σκέφτομαι
μικρότερα τα βήματα αν κάνω
τέσσερα-τέσσερα μπορεί να τα μετρώ!
Καλά το σκέφτηκα
Πιο όμορφη να γίνει η διαδρομή!

...................................................................................................................................................................

Σκιά

Αγάπησα το Φως πολύ

Ετσι κατόρθωσα ένα κερί ν’ ανάψω

και το θαμπό, το λιγοστό του φως, το κέρναγα

Μα πριν χαρά να νιώσω και γι’ αυτό

μ’ απελπισία είδα βαρύ

να ρίχνω αλλού και το σκοτάδι

Αφού το ίδιο φως που εγώ κρατούσα

με του κορμιού μου τη Σκιά

σκοτάδι γέμιζε τις στράτες που περνούσα.

...................................................................................................................................................................

«ΙΘΑΚΗ»

         Οδυσσέα σαν βγήκες στην Ιθάκη

         τι δυστυχία θα νιωσες

         Αφού κι άλλη ζωή μπροστά σου είχες

         γιατί τόσο νωρίς να φτάσεις;

         Χωρίς σκοπό έμεινες πια

         από μεγάλος έμεινες μικρός

         «Πιο μακρυνή ας ήταν η Ιθάκη»

         πιστεύω πως ψιθύρισες

         και πως δεν θέλησες

         καινούρια πια Ιθάκη να ζητήσεις

         γιατί φοβήθηκες

         πως και σ’ αυτή νωρίς θα φτάσεις

         Απ’ την αρχή έπρεπε

         αλλιώτικη Ιθάκη να ζητούσες

         Ιθάκη όμορφη και μακρυνή

         που να τη φτάσει

         δεν ζητά μονάχα ένας

         Τέτοια δεν ήταν η δική σου

         αφού μονάχος την ποθούσες

         κι αν όμορφη την είδαν οι πολλοί

         στην πέννα ενός Ομήρου το χρωστάει.

...................................................................................................................................................................

Η Μπογιά

Ζωντάνεψα τους τοίχους

φωνή τους έδωσα

πιο φιλική να γίνουν συντροφιά.

Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν

να μάθουνε που βρήκα την μπογιά.

Οι τοίχοι του κελιού

το μυστικό το κράτησαν

κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού

Όμως μπογιά δεν βρήκαν

Γιατί στιγμή δεν σκέφτηκαν

στις φλέβες μου να ψάξουν

..................................................................................................................................................................

ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΣΕΙΣ

Μη κλαις για μένα
ας ξέρεις πως πεθαίνω
να με βοηθήσεις δε μπορείς
Μα δες εκείνο το λουλούδι
για κείνο που μαραίνεται σου λέω.
Να το ποτίσεις.

...................................................................................................................................................................

Πηγή:http://www.triaridis.gr/keimena/keimC004.htm