Léopold Sédar Senghor-Ποιήματα

Ο Λεοπόλντ Σενγκόρ (Léopold Sédar Senghor, 9 Οκτωβρίου 1906 - 20 Δεκεμβρίου 2001) ήταν Σενεγαλέζος ποιητής και πολιτικός.


Tο a dark girl*

Άφησες να ‘ρθει κοντά μου
φιλικά, απ’ το φεγγάρι μια ακτίνα.
Γλυκά μου γέλασες σαν
παραλία πρωινή με βότσαλα λευκά.
Ακόμα θυμάμαι, το δέρμα σου
στο χρώμα της ελιάς.
Πάνω του ενώθηκε ο Ήλιος
Με τη Γη.
Το βήμα σου μελωδικό,
κι’ η ομορφιά σου με τα
σενεγαλέζικα στολίδια,
αγέρωχο το μεγαλείο σου,
της πυραμίδας
Πριγκίπισσα!
Με μάτια να τραγουδούν νοσταλγικά
Του Μαλί τις θαμμένες ομορφιές
κάτω απ’ την άμμο.

(Απόσπασμα από τα Χαμένα Ποιήματα, 1984)

*Aγγλικά στο πρωτότυπο.
...................................................................................................................................................................

Πριν τη νύχτα

Πριν τη νύχτα, μια σκέψη από σένα για σένα, προτού
σωθώ
Απ’ το λευκό δίχτυ της αγωνίας, μια βόλτα στα
σύνορα
Του ονείρου, της επιθυμίας πριν το δειλινό, ανάμεσα στις γκαζέλλες
της άμμου
Για ν’ αναστήσω το ποίημα απ’το βασίλειο
των παιδικών χρόνων.

Θαυμάζατε τις γκαζέλλες όπως το κορίτσι απ’
το Φερλό, θυμάσαι;
Στήθη και πλευρά των Φουλάνι, αρμονικές καμπύλες
των μελαχρινών Σαΐτων,
μαλλιά πλεγμένα που αναπηδούσαν κάθε που χόρευε,
τα μάτια της τεράστια φωτίζανε τη νύχτα μου.

Είναι ακόμα το φως τόσο απαλό στη διαφανή σου χώρα;
Και οι γυναίκες όμορφες σαν σε φωτογραφίες;
Εάν θα την ξανάβλεπα, γυναίκα πια, θα ‘σουν εσύ
στον ήλιο του Σεπτέμβρη
Δέρμα χρυσό βήμα αρμονικό κι αυτά τα αχανή μάτια
φρούρια ενάντια στο θάνατο.

(Απόσπασμα από το Γράμματα του ξεχειμωνιάσματος, 1972)
...................................................................................................................................................................

Μ’ αρέσει το γράμμα σου

Μ’ αρέσει το γράμμα σου, πιο απαλό κι από απόγευμα Σαββάτου
Κι οι διακοπές μπλε λόγια ονείρου.

Η μυρωδιά των μάνγκο ανεβαίνει ως το λαιμό
Κι ένα βράδυ με καταιγίδα, σαν κρασί από φοίνικα
το γυναικείο άρωμα της γκουάβα.

Τα ένστικτα ξυπνάνε με τις καταιγίδες και το λευκό παλάτι
τρέμει στα βασάλτινα θεμέλια.
Κι είναι μακρύς ο ύπνος κάτω απ’ τη βιολετιά λάμπα
στο Ακρωτήρι.
Η εποχή φαίνεται στις στέγες απ’τους βίαιους
Νοτιοδυτικούς ανέμους
Χτυπημένη από ανεμοστρόβιλους και ζυμωμένη από πάθη.

Τα τριαντάφυλλα και οι πικροδάφνες αφήνουνε αγέρωχα τα
τελευταία τους αρώματα.
Σημεία στο τέλος του χορού
ξεθωριάζουν τα λουλούδια λεπτεπίλεπτα και
τα ριγωτά τροπικά λουλούδια
Λουλούδια που μυρίζουνε λεμόνι ανάβουν
χρυσά τ’ αστέρια
Βαθιά απ’ το φαράγγι φτάνει
η μυρωδιά των μαύρων ερπετών
που ενθρονίζει τον χειμώνα.
Στα πάρκα τα παγώνια ανοίγουν τα φτερά τους
για την περίοδο του ζευγαρώματος.
Λαμποκοπούν τα χορτάρια, πριγκιπικά,
κόκκινα, χρυσά
σπινθιροβόλα λουλούδια
Με μαγευτικές καρδιές από χρυσό
και κρεμεζί.
Μυρωδιές πρώιμης υγρασίας
και σάπιες σοδειές.
Εδώ, ενώνεται η σάρκα με το αίμα-και οι
ψυχές θα ενωθούν όταν θα σ’ αγκαλιάσω
και τότε θα ‘σαι μάνγκο ώριμο, ανοιχτή γκουάβα
ανάσα θερμή και φρέσκια...

Μ’ αρέσει το μπλε γράμμα σου, πιο απαλό κι απ’ τον ύσσωπο
Μ’ αρέσει η γλυκύτητά του που λέει ότι είσαι φίλη μου.

(Απόσπασμα από το Γράμματα του ξεχειμωνιάσματος, 1972)

Μετάφραση: Αγγελική Δημουλή

Πηγή:https://www.vakxikon.gr/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9/