Τσίρκας Στρατής-Παραθέματα

1. Το Ναδίρ, η απόλυτη εκμηδένιση, δεν είναι μύθος. [...] Βρίσκεται όταν ξεπεράσεις τη ντροπή.

  Ακυβέρνητες πολιτείες, Ι. Η Λέσχη, XIV. Εκδόσεις «Κέδρος», 1961. 192.


2. Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ολόψυχα δοσμένος σε μια ιδέα, ευγενικιά και δίκια, να ζει και ν’ ανασαίνει για κείνη και μόνο για κείνη, κι ωστόσο να ξεγελάει τον εαυτό του. Κάπου μέσα του, ένας άλλος, δε σταματάει ποτέ να ονειρεύεται και να υπολογίζει, να χαίρεται ή να πονάει, ανεξάρτητα, σχεδόν κρυφά από κείνο, τον ιδεολόγο.

  Ακυβέρνητες πολιτείες, Ι. Η Λέσχη, XVIII. Εκδόσεις «Κέδρος», 1961. 261.



3. Κλαρίνο πάλι οι κοκκινοσκούφηδες:
Ως κι η Βικτώωωρια
είχε βλενόοοροια...

  Ακυβέρνητες πολιτείες, ΙΙΙ. Η Νυχτερίδα, XVII. Εκδόσεις «Κέδρος», 1965. 386.



4. Μα ποια ζωή αξίζει και πώς μπορείς να τήνε πεις ωραία, δίχως έναν άξιο θάνατο;

  «Ένα πορτοκαλί φεγγάρι». Τα διηγήματα. Κέδρος, 1978. 168.



5. Ο αγώνας [...] είναι σαν τη μάνα που αποκόβει το μωρό της απ’ το βυζί. Για χατίρι του κόψαμε κάθε σκέση με την ευαιστησία, δε θέλουμε να σκεφτούμε τις ομορφιές του κόσμου, γιατί φοβούμαστε μη λάχει και μαλακώσει η καρδιά μας και λυγίσουμε. Λάθος! Εγώ σ’ έχω παλικάρι να πολεμάς και να μην ξεχνάς τίποτα. Να ’σαι ακέραιος.

  «Ο Αλέκος κι ο Τίγρης». Τα διηγήματα. Κέδρος, 1978. 307.

6. «Τόσοι άνθρωποι, ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο,
κι αντίς η δυστυχία να τους σμίγει, τους χωρίζει.
Λες κι ο καθένας τους φοβάται μην κολλήσει από τον άλλον αρρώστια
πιο βαριά απ' αυτή που τον λιώνει».

 Στρατής Τσίρκας Η Λέσχη, από την τριλογία: Ακυβέρνητες Πολιτείες

7. Πόσο, πόσο ακανόνιστος είναι ο ρυθμός της ζωής. Παράξενος. Πότε είσαι σα τεντωμένη χορδή κιθάρας. Πότε ζεις μέσα σε ένα λυκόφως... Οι αισθήσεις χάνουν το περίγραμμα τους, λιώνουν η μία μέσα στην άλλη, οι αντιθέσεις σμίγουν και γίνονται ένα κράμα. Κι άλλοτε, διασχίζεις ερημιές, το κενό, η μούχλα, η πλήξη.

Στρατής Τσίρκας, απόσπασμα από τις Ακυβερνήτες Πολιτείες