Νάνος Βαλαωρίτης- Οι αυτόσχολοι

Κήνσορες της οδού Αργοσχολίου
κινούνται σαν ανδρείκελα
στους νιπτήρες της τουαλέττας
όντα μηχανικά που δεν μιλούν
ούτε ξυπνούν ούτε κοιμούνται
βρίσκονται πάντα εν εγρηγόρσει
στους αντίποδες του εαυτού τους
αιωνίως περιστερεφόμενες μνήμες
ανάμεσα στους κηφήνες στις βιτρίνες
εισχωρούν οι ωραίες κνήμες των...
.. των Αχαιών - λεπτές και λείες –
τσαλαβουτώντας στα ρηχά
περιοδικά με μανεκέν τόσο
τόσο λιγνές που σε προφίλ
μοιάζουν με λεπίδα κοντομάνικου
ζούνε χωρίς ελπίδα – τα βιώματά τους
εμπρός και πίσω δεν αλλάζουν
δεν καταλήγουν πουθενά
ούτε από πίσω ούτε από μπροστά
δεν φανταστήκαμε τόσο ατλάζι
και τόσο χαλάζι όσο το χιόνι
όταν τα βήματα στρέφονται πίσω
με απότομη κλίση αριστερά
αφού σταθούν για λίγο με γυάλινη
ματιά και πρόσωπο κατάχλωμο
σαν κατεβασμένη αυλαία
όταν τελιώνει το διάσημο έργο
και το κοινό απέρχεται σκεπτικό
με ύφος κάπως μελαγχολικό

Λευκή, 9 Ιουνίου 2007


ΣΤΟ ΥΠΟΚΥΑΝΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΠΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2001-2015
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2015