Το βράδι έρχεται,
όλα όπως είναι φυσικό ναρθούν
απλά -
κρύβεσαι πίσω τους
πίσω απ' τα λόγια κρύβεις τα χέρια σου
την παραδοχή κάτω απ' τα υγρά σεντόνια
Αχ ψάρι του ενυδρείου, του κλειστού νερού,
την ώρα που σκοτεινιάζει και φεύγουν οι επισκέπτες
τρίζουν τα αποσιωπητικά σαν άμμος μες τα δόντια
«Θυμάσαι;» της λέει «θυμάσαι;...»
Ανάσα των δέντρων, πέρα δώθε, μονοσήμαντα
φωτοσκιά της λάμπας
κι ύστερα πάλι λόγια
όπως «κάνει ψύχρα» «βάλε κάτι θα κρυώσης»
ή «τι ώρα είναι;...»
Ιωάννα Φιλιππίδου (1953-1999)
Πηγή: Το Δέντρο, τ.11 (Νοέμβριος, Δεκέμβριος 1979),σ. 224.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου