Κώστας Γ. Παπαγεωργίου -Το σκοτωμένο αίμα [ΣΤ’]

 Φωτιά στο δάσος φώναξε πριν

γίνει δέντρο

Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην

αρχή

από τη θέση τους ακίνητα σε

παρακολουθούν

σε αποστηθίζουν μες στη στιλπνή

ή θαμπή

γυαλάδα τους

τραβούν κινήσεις μέλη εικόνες απ’

το σώμα σου

ταΐζουν μ’ αυτές τα ξύλινά τους

σπλάχνα

τα έπιπλα αγριεύουν με τον καιρό

ξυπνούν τη νύχτα τρίζουν ή

γαυγίζουν σα σκυλιά

με δόλο από την κλειδαρότρυπά

τους σε κοιτούν

ή ουρλιάζοντας γυρεύουν τη φωτιά

θέλουν να ξαναγίνουν δέντρα η

μνήμη τους

κοιμάται πράσινη παντού

— ξυπνάει

όταν τινάζει τα μαλλιά του ο

ξυλοκόπος

Από το βιβλίο: Το σκοτωμένο αίμα, Εκδόσεις: Κέδρος, 1982.