Αγγελική Σιδηρά- Ἀθήνα. Τέξας.

Ἕνα παιδί ἀπό μακριὰ τοῦ χαμογέλασε.

Ἐκεῖνος ὕψωσε τὸ χέρι. Ὁ πλανητάρχης…

καὶ ξαφνικὰ

μιὰ σφαῖρα  διαπερνᾶ τὸν τράχηλο.

Ἡ πρώτη ὠδίνη. Ἐδῶ  Ἀθήνα.

Μαιευτήριο «Μητέρα».

Θα’ ναι ἀγόρι μ’ ὅλα αὐτά. Τὸ ραδιόφωνο.

Τρεῖς τουφεκιές, ἡ μία εὐστόχησε καὶ… πόνοι.

Πόνοι διαδέχονται

ἄλλους πόνους, πανικός.

Ἡ ἀγωνία. Σπρῶξε!Σπρῶξε!

Στυγερὴ δολοφονία…

Ὀδύνη, ὠδίνες

Τέξας, Ἀθήνα.

Βαθιὲς ἀνάσες.Παῖρνε βαθιὲς ἀνάσες

ἀσταμάτητα.

Ἀνάμεσα στὰ βογκητὰ ἀπρόσωπος

ὁ ἐκφωνητὴς στὴν εἴδηση ἐπιμένει.

Ἡ καραμπίνα μάνλιχερ καρκάνο.

Τάλληρο διαστολὴ

ἡ Τζάκυ λιποθύμησε

καὶ αἵματα. Νερὰ, πολλὰ νερά

ποὺ ἀνάμεσά τους ἀνεπανάληπτο

τὸ λατρεμένο κλάμα ξεπηδάει.

Τὸ Τέξας γυρνᾶ ξανὰ

στὴ θέση του, στὸν χάρτη.

Ἀγόρι. Νὰ σᾶς ζήσει!

Ἐδῶ ‘Αθήνα.

Ἐδῶ «μητέρα».