Γιώργος Ιωάννου-Τρία Ποιήματα

 ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΜΑ

Όλη τη μέρα πέθανα να τρέχω

από γραφείο σε γραφείο•

να δείχνω τις συστατικές επιστολές,

να κάνω υποκλίσεις.

Όμως το βράδυ πάλι βγήκα απ’ τη μιζέρια μου.

Με γέλασαν οι φωτεινές επιγραφές,

τα πρόσωπα που άναβαν και που σβήναν.

Ξέχασα τις αναδουλειές, τη φαγωμάρα του σπιτιού,

τους δανειστές, τους φίλους, το κυνήγημα.

..................................................

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ

Έτοιμος να χυμήξω, συσπειρώνομαι•

Μαζεύομαι στο φόβο, καιροφυλακτώ.

Απ’ την ημέρα παραιτήθηκα νωρίς.

Συμμάζεψα τις άχρηστες ομολογίες.

Βάρυνα μες στην ενοχή – ωρίμασα.

Αυτό το απόστημα θα σπάσει σαν τον ήλιο.

............................................................

ΜΕ ΚΥΚΛΩΝΕΙ ΑΠΟΨΕ

Έξω αιώνια βρέχει, έξω ερημιά•

θαρρώ πως χάθηκα για πάντα.

Με ζώνει πάλι ο φόβος, με κυκλώνει.

Πύρινη γλώσσα απειλεί το σπίτι μου.

Το παίρνει, το αιωρεί πάνω απ’ την πόλη.

Ποιος ξέρει τι κατάντησα και δεν το νιώθω.

Ένας απόψε να με άγγιζε στον ώμο,

αμέσως θα κατέρρεα στα πόδια του.

Γιώργος Ιωάννου (27-11-1927 / 16-2-1985)

ΠΗΓΗ: http://www.poiein.gr/archives/4415