Βilly Collins -Boy Shooting at a Statue

Boy Shooting at a Statue 

It was late afternoon,

the beginning of winter, a light snow,

and I was the only one in the small park

to witness the lone boy running

in circles around the base of a bronze statue.

I could not read the carved name

of the statesman who loomed above,

one hand on his cold hip,

but as the boy ran, head down

he would point a finger at the statue

and pull an imaginary trigger

imitating the sounds of rapid gunfire.

Evening thickened, the mercury sank,

but the boy kept running in the circle

of his footprints in the snow

shooting blindly into the air.

History will never find a way to end,

I thought, as I left the park by the north gate

and walked slowly home

returning to the station of my desk

where the sheets of paper I wrote on

were like pieces of glass

through which I could see

hundreds of dark birds circling in the sky below.

 Βilly Collins (1941)

(The Trouble with Poetry: And Other Poems)

Αγόρι πυροβολάει ένα άγαλμα 

Ήταν αργά απόγευμα,

η αρχή του χειμώνα, ψιλοχιόνιζε,

κι ήμουν ο μόνος μάρτυρας στο μικρό πάρκο,

που είδε το μοναχικό αγόρι να τρέχει

γύρω γύρω  στη βάση του μπρούτζινου αγάλματος.

Δεν μπορούσα να διαβάσω το χαραγμένο όνομα

του πολιτικού άνδρα που δέσποζε επάνω,

το ένα χέρι στον κρύο γοφό του,

αλλά όπως το αγόρι έτρεχε με το κεφάλι κάτω

σημάδευε με το δάχτυλο το άγαλμα

τραβώντας μια φανταστική σκανδάλη

προσποιούμενο τους ήχους γρήγορων

πυροβολισμών.

Το σούρουπο πύκνωνε, ο Ερμής βυθιζόταν

αλλά το αγόρι συνέχιζε να τρέχει στον κύκλο

που άφηναν τα ίχνη του στο χιόνι

πυροβολώντας τυφλά στον αέρα.

Η Ιστορία δεν θα βρει ποτέ τον τρόπο να τελειώσει,

σκέφτηκα στη βάση μου στο γραφείο

με τα χαρτιά που έγραφα

να μοιάζουν κομμάτια γυαλί

απo όπου μπορούσα να δω

μαύρα πουλιά σε κύκλους κάτω απ´ τον ουρανό.

  (Μετάφραση - Μάρω Παπαδημητρίου)