Γιωργής Κότσιρας-Ανθρώπινη μοίρα

Ποιο χέρι τώρα τραβά
το παραπέτασμα στον ουρανό;
Ποιος κλέβει το φως
να το πουλήσει στις χειμωνιάτικες νύχτες
όταν δεν υπάρχει
ούτε ένα λησμονημένο αστέρι να λαμπυρίζει,
ούτε ένα κάλπικο αστέρι να φέγγει
σαν σκουριασμένο παράσημο στον ουρανό.
Τρύπησε η στέγη στον ουρανό και μπάζει νερά
βρέχει μια λυπημένη οργή
στάζει τα δάκρυά της ΄
Ποιο στόμα θα φυσήξει έναν άνεμο
να τα στεγνώσει;
Όλο βρέχει μέσα στη σκοτεινιά,
τρίζουν οι πόρτες
φούσκωσε ο κόσμος από το νερό
πρήζεται συλλογισμένος
σαν μουσκεμένο ξύλο
που σαπίζει στη θάλασσα.

Γιωργής Κότσιρας (1920-11 Ιανουαρίου 1998)

Πηγή: Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς-Αγκύρας, Αθήνα: Παπαδημητρίου & ΣΙΑ 1971, σσ.133-134.