μνήμη Γιώτας Αργυροπούλου
Φλέβες φουσκώνουν φραγμένες
φρικτά νερά.
Νεράντζια και άνθη
δέντρα δίφορα, τρίφορα, παράφορα
πλέουν μνήμες, πνέουν χίμαιρες, χιονίζουν πέταλα.
Ένα νεραντζοκόριτσο παντρεύεται
το χώμα
μαλακό αλλάζει πλευρό
προς τη μεριά του χιονιού.
Πού 'ναι τ' άνθη σου, νεραντζούλα;
Μια πατρίδα σχεδιάζει την Έξοδο
με τρόπο αδέξιο, αδιέξοδο
η ελπίδα κλεισμένη σε κουκούτσια πικρά.
Χρόνια δίσεκτα, τρίσεκτα, μα η άνοιξη καλπάζει
στο μάρμαρο πέταλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου