η θλίψη είναι σεμνή και ντροπαλή
και κάπως ύπουλη θα μπορούσαμε να πούμε.
Κρύβεται στα αγαπημένα
όπως σε κάποιες αναπάντεχες παλιές φωτογραφίες , ανάμεσα στα τακτοποιημένα ρούχα
ή μας κοιτά σαν τα κλειδιά ενός άλλου σπιτιού που ποτέ δεν θα ξαναπάμε
ξεχασμένα σε κοινή θέα
ή σαν την κούκλα που μισοσκέπασαν τα χόρτα της αυλής
Σε μαχαιρώνει απότομα , όταν δεν το περιμένεις
και ξανακρύβεται
σαν την οχιά .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου