Νίκος Εγγονόπουλος-Τα ξοανόμορφα είδωλα του αερολιμένος

έφυγαν για πάντα 
μακριά μας
τα λιθάρια της Ανατολής 
- επιθαλάμιοι νεκρικοί κροκόδειλοι 
μέσα στ' ανάκτορα
που έβαψαν κίτρινα 
οι ραπτομηχανές- 

και τώρα μένουν - και  θα μένουν αιώνια- εδώ 
σαν αεροστεγή συμπεράσματα 
της πιο λεπτής Ιθάκης 
τ΄απόκρυφα οξύκεστρα των πατροκτόνων 
για να ξυπνούμε μέσα μου 
βαθειά - όταν γελώ- 
τα βρωμερά σεντόνια της θυσίας 

όπως το δάσος που θα βρει παρηγοριά στα σπέρματα 
των ψαριών του ύπνου μες στα χείλη 
ζητεί τα συστηματικά πετρέλαια της ζωής 
και λέει μονάχο το τραγούδι 
που λέγαν τα μικρά παιδιά τα νυχτωμένα στο σοκάκι 
για τα βελούδινα κοράλλια 
των ματιών. 

ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΝ