Αρκετά με την αλμυρή ανυπαρξία!
Αρκετά με τις κυκλωτικές αυτές ακτές.
Αρκετά, στραγγαλισμοί μου, βρόγχοι μου, δήμιοί
μου
κουράστηκα χρόνια τώρα
να κοιτώ πώς καταφθάνει το μηδέν
και πώς αναχωρεί το μηδέν
κουράστηκα κι εμείς στου μηδενός
την εντελή καμπύλη
να χειμάζουμε.
Αρκετά, λέω, με τ’ ανοιχτά πελάγη!
Χρειαζόμαστε μιαν έξοδο
κι η έξοδος απαιτεί μιαν άλλη
γεωγραφική κατατομή,
έναν άλλο αέρα μες στον αέρα,
κι έναν άλλο πηλό
κι ένα άλλο σώμα, που να χωρά
το σώμα στη συστροφή του
κι ένα πνευμόνι από σίδερο,
κι ένα άλλο μαχαίρι, κι ένα άλλο τραπέζι
κι ένα άλλο ψωμί.
Πίσω στη λιμνοθάλασσα!
Πίσω στη σκιά της παρανομίας που σιγοκαίει
στο κλεφτοφάναρο!
Πίσω στις φωλιές των φαλαρίδων
στην στιλπνή κι ακαριαία βίδρα
την δεντροσταρήθρα, το γελογλάρονο, τον πετρίτη
πίσω στον αιγυπτιακό άργιλο!
Ελάτε, όσοι σωθήκατε απ’ τα ύδατα
που μας κύκλωσαν, ξετυλίξτε το νήμα!
Δαχτυλοδείξτε τη διαδρομή με τη στέρεη γη
εκβιάστε τον άνεμο να ’ρθεί με το μέρος μας!
Χωρίστε το νερό απ’ το νερό και το νερό απ’ το
χώμα
και το αίμα απ’ το νερό και τη λάσπη απ’ το αίμα!
Συγκεντρώστε τα ερίφια και τα λιοντάρια!
Έφερα πλάκες μαζί μου, και καλέμι, και σφυρί.
Σκάψτε το δίκαιο των δραπετών
αρτηρία την αρτηρία πάνω στα πόδια,
πάνω στα χέρια μου.
Πηγή: Αντώνης Μπαλασόπουλος, Πολλαπλότητες του μηδενός, Σαιξπηρικόν, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου