François Villon-[Άλλη μπαλάντα σε παλιά Γαλλική γλώσσα]

Μα πού να`ναι κι εκείνοι οι άγιοι απόστολοι

Ντυμένοι με στιχάρια κι ιερά,

Ζωσμένοι πετραχήλια, που οι διαόλοι

Τους τρέμανε, οι φτωχοί, γιατί γερά

Τους πιάναν απ`το σβέρκο σα γατιά;

Κι ο αφέντης σαν το δούλο του πεθαίνει

μ`όμοια τους τρώει ο Χάρος λαιμαργία

Πρόσκαιρα είν`όλα,τίποτα δε μένει.

Κι οι αυτοκράτορες πού`ναι, οπού την Πόλη

Κρατούσαν με τα χέρια τα χρυσά,

Και της Γαλλίας πού να βρίσκεται όλη

Των βασιλιάδων η εκλεχτή γενιά,

Που χτίσανε στο Θεόν ευλαβικά

Ναούς και μοναστήρια; Δοξασμένοι

Κι αν ζήσαν στον καιρό τους,πάνε πιά.

Πρόσκαιρα είν`όλα, τίποτα δε μένει.

Πού`ναι οι σοφοί, οι Δελφίνοι απ`την Γκρενόμπλη

Κι από τη Βιέννη, πού είν`η αρχοντιά;

Κι απ`την Ντιζόν, Σαλέν κι από την Ντόλη

Οι αφέντες τα πρωτότοκα παιδιά;

Χωρίς ακολουθία πια καμιά

- Κήρυκες, μουσικούς - πού είν`οι καημένοι;

Έφαγαν, ήπιαν, γλέντησαν γερά;

Πρόσκαιρα είν`όλα, τίποτα δε μένει.

Πρίγκιπα, κι όσους ζούνε τώρα δα

Ο θάνατος παρόμοια τους προσμένει,

Μπούρικα και χτικιάρικα κορμιά.

Πρόσκαιρα είν`όλα, τίποτα δε μένει.

(François Villon, 1431-1463;)

(Μετάφραση: Σπύρος Σκιαδαρέσης)