Το σπίτι της Ποίησης είναι ακατοίκητο.
Οι ποιητές λείπουν πάντα έξω
γυρίζουν εδώ κι εκεί μέσα στον κόσμο.
Κανείς δεν ξέρει πώς περνούν
τις μέρες και τις νύχτες τους.
Μυστήριο η ζωή τους παραμένει.
Όμως υπάρχουν τ' αποτσίγαρα και τα χαρτιά.
Ποιοι καπνίζουν τόσο πολλά τσιγάρα;
Ποιοι γεμίζουν τόσο πολλά χαρτιά
σ' αυτό το έρημο σπίτι;
Κανείς δεν ξέρει.
Κάθε πρωί μια ωραία γυναίκα
-λένε πως είναι η ίδια η Ποίηση-
έρχεται και βγάζει στο δρόμο τα σκουπίδια.
Καθαρίζει το σπίτι και βάζει τα χαρτιά σε τάξη.
Βλ. Γιώργης Παυλόπουλος, Να μην τους ξεχάσω, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου