Κι εσύ, συνέχισε μονάχο σου, Φεγγάρι
άνθος μοναδικό του κήπου των τυφλών
σπόγγος με ξίδι που δεν ανακουφίζει το φόβο του ψυχομαχητού
κρίνο άρρωστο που δηλητηριάζει τους κήπους των εραστών
ροδάκινο δαγκωμένο πεταμένο στα σκουπίδια των άστρων
κρεμμύδι πύρινο μες στους φιλάργυρους κήπους των πόλεων
μάτι θαμπό της κουκουβάγιας
μάτι γαλάζιο και πράσινο του δολοφόνου που τον έπιασαν την ώρα του εγκλήματος
μήλο ψεύτικο στο άκαρπο δέντρο του σύμπαντος
μπάλα του ποδοσφαίρου ξεφούσκωτη πεταμένη στις τσουκνίδες
του στίβου
Ω εσύ, τόσο μοναχικό, Φεγγάρι
πρόσωπο αλευρωμένο του παλιάτσου του πιο μοναχικού απ΄ όλους τους ανθρώπους
που κάνει τους ανθρώπους να γελούν από θλίψη για τον
εαυτό τους
Κρανίο
Κρανίο κρεμασμένο απ΄ όλα τα παράθυρα πεταμένο σε όλες
τις λίμνες φυλαγμένο
μέσα σε όλους τους καθρέπτες, καφρεφτισμένο άπειρες φορές
μέσα σε όλα τα μάτια
Κρανίο της μοναξιάς
αιωρούμενο πάνω απ΄ τη γη
Χαμογελώντας της: Remember
Ω μοναξιά του άπιστου που δεν κατάφερε να δημιουργήσει
για τον εαυτό του θεό
Ω μοναξιά του αδύναμου που ψάχνει τον τύραννό του για
να γίνουν δυό
ΙΒΑΝ ΓΚΟΛ (29 Μαρτίου 1891 - 27 Φεβρουαρίου 1950)
Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς
(από τη συλλογή: ΟΙ ΜΑΓΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου