Κάθε πρωί ένα φίδι πυρετός θ' ανοίξει δρόμο
Η βρύση το άδειο φτύνοντας
Μετά νερό γυαλί κρεουργεί το πρόσωπο
Στάζει αλάτι ο ήλιος δίψα τρίζει
Και σκληρά χαμογελούν τώρα οι πνιγμένοι
Μόλις προφταίνω να κλαδέψω τα κλαδιά
Που έχουν φυτρώσει στα έπιπλα
Έξω γαβγίζει ο θάνατος το κατοικίδιο ζώο
Βήχας λερώνει τα φτερά χαλάει το αίμα.
Κ.Γ. Παπαγεωργίου, Κατω στον υπνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου