Νίκος Νικολαΐδης-Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα

Τί ξεφτίλα ρέ πούστη.
Έκανα αίτηση σέ μιά διαφημιστική εταιρία που ζητούσε νέους
κειμενογράφους τί ακριβώς δέν ήξερα πήγα καί είδα τόν υπεύθυνο πέρασα διαδρόμους κόκκινο γυαλιστερό τούβλο καί χάλκινα στοιχεία βιομηχανικό λούκ που λένε κι ό τύπος πίσω απ’ τό γραφείο ευγενέστατος καφές τσιγάρο άνεση άρχισε κάτι αμερικάνικα πάκατζ καί τάργκετ γκρούπ δέν καταλάβαινα Χριστό καί τέλος μέ ρώτησε τί διαβάζω τού είπα από Ταρζάν-Γκαούρ μέχρι Κνούτ Χάμσουν κ’ εκεί τά χαλάσαμε—ό Κνούτ Χάμσουν ήταν συνεργάτης τών Γερμανών—έγραψε όμως τήν Πείνα έπειτα κι ό Έζρα Πάουντ ήταν συνεργάτης τών Γερμανών καί τί έγινε;—έγινε έξαλλος—κι ό Νταλί ζητούσε συνεργασία μέ τόν Φράνκο καί τί έγινε; άν θυμάστε που ήθελε νά φορτώσει ελέφαντες στ’ αεροπλάνα νά τούς γεμίσει μέ χειροβομβίδες καί ύστερα νά τούς πετάει μ’ αλεξίπτωτα νά τούς ανατινάζει πάνω απ’ τούς καθεδρικούς ναούς τού Φράνκο;
—Έξω από δώ ούρλιαξε ό τύπος καί μέ πέταξε απ’ τό γραφείο του μαλακία μου έπρεπε νά τού πώ ότι μού άρεσε μόνο ό Μυριβήλης καί ό Καραγάτσης.
Μετά βρήκα μιά άκρη στή Ραδιοφωνία Ρηγίλλης μέ δέχτηκε μιά κυρία μισοπεθαμένη στό πρώτο στάδιο τής ακαμψίας που είχε υποχρέωση σέ μιά θειά μου—ήθελε λέει νά τής γράφω ένα πεντάλεπτο σχόλιο κάθε μέρα νά τό λέει στό ράδιο κάτι σέ στύλ Ψαθά—άν μέ καταλαβαίνετε κριτική τής επικαιρότητος—κανείς δέ γράφει σάν τόν Ψαθά τής είπα αλλά θά προσπαθήσω σέ τρείς ημέρες θά ’χετε τό κείμενό μου—κάθισα στό γραφείο μου στή Βικτώρια ήπια δυό γαλλικούς κ’ ένα μονό πακέττο Ντιάνα μέ φελλό κόλλησα καί στό τέλος ξέχωσα απ’ τή βιβλιοθήκη κάτι κείμενα τού Σαρόγιαν αντέγραψα ένα άλλαξα τά ονόματα νά φέρνει στό ελληνικό τά ’βαλα σ’ έναν φάκελλο καί τής τό ’στειλα. Μετά από μιά βδομάδα ήρθε ή απάντηση ότι τό κείμενο πέρασε απ’ τήν αρμόδια επιτροπή ή οποία τό απέρριψε γιατί τό ύφος μου ήτανε αδόκιμο. Αδόκιμο ύφος ό Σαρόγιαν που νά χέσω μέσα άντε καί γαμήσου παλιοφακλάνα.
Μετά διάβασα μιά αγγελία ότι ζητούσανε λαντζέρηδες στό Ακροπόλ Παλλάς κ’ έκανα αίτηση αλλά μ’ απέρριψαν πάλι γιατί ’χα απολυτήριο γυμνασίου κ’ ήμουνα μορφωμένος καί θά ξεσήκωνα τούς άλλους λαντζέρηδες σέ απεργίες—έτσι μού είπαν. Αφού δέν είμαι φτιαγμένος γιά δουλειά τί κάθομαι ό μαλάκας καί τό ψάχνω;—έπειτα μιά καί δέ γουστάρω χαμαλίκι μπορεί καί νά γυρίζω έτσι τά πράγματα νά μένω άνεργος.
Εξώφυλλο: Παύλος Σάμιος