Φέγγουν κάποια πρόσωπα από ένα χαρούμενο φως
Απ' όποια μεριά κι αν τα κοιτάξεις
κυλάει η μελιχρή δύση,
το άπιαστο υγρό της ψυχής,
μια τρυφερή σιγαλότητα,
κάποιο μυστηριακό χνούδι άλικων καπνών.
Τοπία που δεν τα μαστίγωσε ο άγριος βοριάς
μα ήρθαν για να χαμογελούν και να φέγγουν,
να μας θυμίζουν
πως κάπου μες στη χλαμύδα του Σκότους ανασαίνει και το
Λευκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου