Κώστας Μόντης-Τρία Ποιήματα

 ΕΓΝΟΙΕΣ

Άλλες ήρθαν πρώτα  και σ’ απασχόλησαν
κι όταν έπειτα ανέβηκε εκείνη
σα δευτερεύουσα, σαν ταπεινή.
παρεμπιπτόντως,
Και σου ’κανε τους πρώτους ακροβολισμούς,
τις πρώτες νύξεις,
καθόλου δεν υποψιάστηκες
πως θα κυριαρχούσε τόσο γρήγορα,
πως οι άλλες έγνοιες δεν ήταν
παρά ασήμαντοι πρόδρομοι και προφάσεις της,
πως αυτή ήταν
που θα σε κρατούσε άγρυπνο ως το πρωί.
 
ΕΙΚΟΝΑ
 
Νύχτα παγωμένη
δωδεκάμερα.
Κρύωσε το φεγγάρι
κ’ έκατσε παράμερα
με την άσπρη γούνα του
να του κόψη το βοριά,
τη νιφάδα την αριά.
Ούτε αγάπες ούτε ασήμι
ποίηση απόψε δεν το νοιάζει,
πρώτη νύχτα που νυστάζει.
 
Η ΦΥΛΑΚΗ
 
Το χειρότερο δεν είναι
που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι’ έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.

Ποιητική Ανθολογία Παπύρου, σ.269.