Μίλτος Σαχτούρης-Η λατρεία

Ακούσατε ποτέ να σας φωνάζουν από την άλλη ακρογιαλιάχέρια κομψοτεχνήματα μετέωραφίλες χαρούμενες βγάζουν καπνό απ’ τα μάτιακι έχουν τριπλοδεμένο ένα χρυσό βραχιόλι στα μαλλιά στην άμμο χαρτογύφτισσες ρίχνουν αλλόκοτα χαρτιάανοίγουν ένα πελώριο μαύρο μάτιΕδώ —λένε— και καρφώνουν το χαρτί στην άμμο με το δάχτυλό τους Πόρνες φορούν καπέλα οργισμένακι αυτές δεν έχουνε χρυσό βραχιόλι δεν έχουνε ξανθό καπνόόνειρου ευτυχίαςέχουνε όμως μια σειρά δόντια ολόχρυσαλένε —Αυτά τα δόντια που τα βλέπετείσως δε σας αρέσουν τα ’χουμε για τους εραστές μαςκαταλαβαίνετε τον πόνο μαςσύμφωνοι Όλοι σύμφωνοιμια μπόχα συμφωνίας ανθίζει την αγγελική ζωή άνθρωποί μου άγγελοι άγγελοι χρυσοίανοίξτε με λίγο ροδόνερο τα πρησμένα μάτια σαςεδώ παρακάτω είναι το σπίτι ενός θεού(υπάρχουν πολλοί θεοί μην παραξενεύεστε)λοιπόν αυτός ο θεός δέχεται από την Άνοιξη έως τον Κεραυνόελάτε μαζί μου να σας τον συστήσωγιατί αλλιώς θα μείνετε σαν Πάσχα δίχως κόκκινο αβγόσαν το ζητιάνο που δεν ξέρει τί να κάνει το δισάκι τουσαν τη γυναίκα που δεν ξέρει τί να κάνει το φιλί τηςκαι σαν το βοσκό που ψάχνοντας για τα χλωμά τ’ αρνιά τουπεριπλανήθηκε και χάθηκε στο χάος της ψυχής του Η Λησμονημένη, 1945