Δημήτρης Καταλειφός-Τρία Ποιήματα

Κατώφλι

Αγαπάμε τον άνθρωπο ή την ιδέα του;

Αυτός δεν ξέρει.

Περνάει κάθε πρωί από μπροστά, λένε μια καλημέρα.

Για τα υπόλοιπα φροντίζει η φαντασία,

χέρι δεξί των στερημένων.

Πλάθει ταινία με άγνωστο το τέλος.

Πρωταγωνιστούν οι δυο τους.

Το θέμα είναι η αγάπη.

Ανήμπορη να περάσει το κατώφλι.

Ή μήπως, ακριβώς γι’ αυτό, σοφή;

Μισή ώρα

Για να βρεθούν μαζί

είπαν μύρια ψέματα.

Οι άλλοι υπήρχαν

για να αποτελούν εμπόδιο.

Μα η αγάπη είναι επινόηση.

Αθέτησαν υποχρεώσεις και υποσχέσεις,

ζητιάνεψαν αναβολές,

αποποιήθηκαν ευθύνες,

πρόδωσαν με ευκολία όρκους,

και αποκηρύσσοντας συνάμα τη θρησκεία,

καταπάτησαν νόμους και εντολές.

Κατάφεραν να σμίξουν έτσι

ανερυθρίαστοι και λιμασμένοι,

και στη μισή ώρα που ξεκλέψανε,

καταβρόχθισαν ωμή

όλη τους την αλήθεια.

Έμβρυο

Μερικές νύχτες δε νιώθω τίποτα

Και για κανέναν.

Σαν να κόβεται ξαφνικά το ρεύμα.

Σαν να καίγεται μια λάμπα.

Σαν να πέφτει η ασφάλεια.

Τότε γίνομαι μια γκρίζα μάζα που πάει για ύπνο.

Αναγνωρίζω μόνο την κουβέρτα

Και τη σιωπή που με τυλίγει.

Ένα έμβρυο δίχως μέλλον, δίχως λώρο.

Στο σκοτάδι αιτούμαι όνειρο επανασύνδεσης.

Δημήτρης Καταλειφός, Πίσω από τζάμια θολά, εκδ. Πατάκη, 2021