1.
Ι: 1 στροφή από 18
ΕΙΜΑΙ άνθρωπος ντόμπρος κι η γη μου
Είν’ εκεί που ο φοίνικας βγαίνει.
Κι απλούς στίχους να βγάλει η ψυχή μου
Πριν πεθάνω είν’ αυτό που μου μένει.
Είν’ εκεί που ο φοίνικας βγαίνει.
Κι απλούς στίχους να βγάλει η ψυχή μου
Πριν πεθάνω είν’ αυτό που μου μένει.
Ι: 2/18
ΠΑΤΡΙΔΑ μου έχω όλα τα μέρη
Κι από τόπο σε τόπο γυρνάω:
Είμαι τέχνη, κι τέχνη με ξέρει,
Στα βουνά σαν βουνό τριγυρνάω.
Κι από τόπο σε τόπο γυρνάω:
Είμαι τέχνη, κι τέχνη με ξέρει,
Στα βουνά σαν βουνό τριγυρνάω.
Ι: 6/18
ΕΙΔΑ κάποιον να ζει με μπηγμένο
Στα πλευρά του βαθιά το μαχαίρι
Μα ποτέ του δεν είχε ειπωμένο
Ποιας τον είχε σκοτώσει το χέρι.
Στα πλευρά του βαθιά το μαχαίρι
Μα ποτέ του δεν είχε ειπωμένο
Ποιας τον είχε σκοτώσει το χέρι.
Ι: 12/18
ΕΧΩ δει τον αετό μες στη δίνη
Του γλαυκού, με πληγές να πετάει.
Στη φωλιά της οχιά να ψοφάει
Το δικό της φαρμάκι σαν πίνει.
Του γλαυκού, με πληγές να πετάει.
Στη φωλιά της οχιά να ψοφάει
Το δικό της φαρμάκι σαν πίνει.
4.
ΙΙΙ: 2/12
ΜΕ της γης τους φτωχούς να πλουταίνω
Θ’ αποθέσω την τύχη μου εκεί:
Στου βουνού το ρυάκι χορταίνω,
Πιο απ’ τη θάλασσ’ αυτό μου αρκεί.
Θ’ αποθέσω την τύχη μου εκεί:
Στου βουνού το ρυάκι χορταίνω,
Πιο απ’ τη θάλασσ’ αυτό μου αρκεί.
III: 9/12
ΓΕΡΝΩ πάνω σε πέτρινο στρώμα
Γλυκός ύπνος, βαθύς ο δικός μου·
Μια μέλισσα μ’ αγγίζει στο στόμα
Κι έχω όλο τον κόσμο εντός μου.
Γλυκός ύπνος, βαθύς ο δικός μου·
Μια μέλισσα μ’ αγγίζει στο στόμα
Κι έχω όλο τον κόσμο εντός μου.
V: 1/4
ΑΝ δεις κύμα στη σιέρα ν’ αφρίζει
Το στιχάκι μου θα ’ναι αυτό
Το στιχάκι μου που είναι βουνό
Και σημαία φτερωτή που ανεμίζει.
Το στιχάκι μου θα ’ναι αυτό
Το στιχάκι μου που είναι βουνό
Και σημαία φτερωτή που ανεμίζει.
V: 2/4
ΕΙΝΑΙ ο στίχος μου σαν το σπαθί
Στη λαβή του έν’ άνθος θωρώ
Είν’ ο στίχος μου σαν μια πηγή
Κοραλλένιο αναβλύζει νερό.
Στη λαβή του έν’ άνθος θωρώ
Είν’ ο στίχος μου σαν μια πηγή
Κοραλλένιο αναβλύζει νερό.
2.
V: 3/4
ΤΟ ΣΤΙΧΑΚΙ μου πράσινο, επίγειο
Και βαθύ κρεμεζί φλογισμένο·
Σαν ελάφι γυρνά λαβωμένο
Στο βουνό για να βρει καταφύγιο.
Και βαθύ κρεμεζί φλογισμένο·
Σαν ελάφι γυρνά λαβωμένο
Στο βουνό για να βρει καταφύγιο.
V: 4 /4
ΣΤΟΝ γενναίο ο στίχος μου αρέσει
Μικρός είναι μα αλήθεια μεγάλη
Δυνατός από φίνο ατσάλι
Σαν σπαθί μες στη μάχη θα πέσει.
Μικρός είναι μα αλήθεια μεγάλη
Δυνατός από φίνο ατσάλι
Σαν σπαθί μες στη μάχη θα πέσει.
XXIII: 2/2
ΜΗ με βάλουν ποτέ στο σκοτάδι
Σαν προδότης να σβήσω σκυφτός·
Είμ’ εντάξει, γι’ αυτό θα πεθάνω
Με το πρόσωπο στου ήλιου το φως!
Σαν προδότης να σβήσω σκυφτός·
Είμ’ εντάξει, γι’ αυτό θα πεθάνω
Με το πρόσωπο στου ήλιου το φως!
XXXIV: 2/3
ΕΙΝΑΙ μόνο ένας πόνος κρυμμένος
Που στα βάσανα τ’ άλλα δε μοιάζει:
Πιο μεγάλο στον κόσμο μαράζι
Δεν υπάρχει άμα ζεις σκλαβωμένος!
Που στα βάσανα τ’ άλλα δε μοιάζει:
Πιο μεγάλο στον κόσμο μαράζι
Δεν υπάρχει άμα ζεις σκλαβωμένος!
3.
XXXIX: 1/2
ΑΣΠΡΟ ρόδο στον κήπο ποτίζω
Χειμώνα μα και καλοκαίρι,
Και στον άδολο φίλο χαρίζω
Έτσι απλά αν μου δώσει το χέρι.
Χειμώνα μα και καλοκαίρι,
Και στον άδολο φίλο χαρίζω
Έτσι απλά αν μου δώσει το χέρι.
XXXIX: 2/2
ΚΑΙ σ’ εκείνον που έρχεται, ωστόσο
Την καρδιά μ’ ασπλαχνιά να μου βγάλει,
Κι εκεί αγκάθι δεν δίνω· μα πάλι
Τ’ άσπρο ρόδο μου αυτό θα του δώσω.
Την καρδιά μ’ ασπλαχνιά να μου βγάλει,
Κι εκεί αγκάθι δεν δίνω· μα πάλι
Τ’ άσπρο ρόδο μου αυτό θα του δώσω.
XLIV: 1/4
Η ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ έχει κονάκι
Στο γυμνό το βουνό της μονιάζει·
Πιο πολλά έχω εγώ· δε με νοιάζει
Αφού έχω ακριβό φιλαράκι.
Στο γυμνό το βουνό της μονιάζει·
Πιο πολλά έχω εγώ· δε με νοιάζει
Αφού έχω ακριβό φιλαράκι.
Το ακροτελεύτιο 4στιχο της συλλογής
XLVI: 11/11
ΣΤΙΧΕ, για Θεό μας λεν κι ακούμε
Εκεί όπου πάνε οι πεθαμένοι:
Στίχε, ή κι οι δυο μας δικασμένοι
Ή κι οι δυο μας θα σωθούμε!
Εκεί όπου πάνε οι πεθαμένοι:
Στίχε, ή κι οι δυο μας δικασμένοι
Ή κι οι δυο μας θα σωθούμε!
José Martí, Versos Sencillos (1891)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 2-14 Ιανουαρίου 2020
Πηγή: https://zbabis.blogspot.com/2020/01/Guantanamera-12-kai-2-ekdohes-gia-ena-mythiko-tragoudi.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου