Στο κοινόβιο του μοναχού μαζί...
μ' όσους κρυφά παραδομένοι (σαν ψυχή)
στον άγιο-δαίμονα Ρεμπώ μ' έκλαμψης
σώμα και ηδύσημα φυγής μέχρι το τελος το
ταξίδι τους πληρώνουν- πάντα κρατώντας
στου σταθμού τους τη γραμμή (με θύρας)
άθωρης κλειδί) κλειδή μια θέση για τον γυ-
ρισμό στης εξορίας τους την κόλαση.
Διονύσης Σέρρας, Στο κοινόβιο του μοναχού μαζί, Επτανησιακά φύλλα: Ζάκυνθος 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου