Όλα λοιπόν θα χάνονται ωραία, θα επιστρέφουν
καθώς το κέντημα της χελιδόνας με το μαύρο της
μετάξι
στο διάπλατο φως που δοκιμάζει την ομιλία της.
Ροπές που σβήνει η γόμα του Θεού και πάλι
τα δακτυλάκια τους να πιάνει να χαράζουν
πως να τα πεί τα πέταλά του το τριαντάφυλλο
το γιασεμί την ευωδιά του
τα πρωινά τ’ ασήμι τους νερά.
Α, ναί λοιπόν
Όλα θα χάνονται ώραία, θα επιστρέφουν
Τα ποιήματά μας θα τα λένε άλλα ποιήματα
άπειρο πράσινο η σαύρα και τα φύλλα
η χλιαρή κραυγή του λύκου που χειμώνιασε
πως να την γράφει στο λευκότατο του κόσμου.
Και πάλι η γόμα του Θεού και πάλι
τα δακτυλάκια μας να πιάνει να χαράζουν
μέχρι να γράψουν όλα κάποτε το φως.
Θέμης Τασούλης ( 1936 – 2008)
Μαθήματα πρωτοβάθμιας άνοιξης, Εκδόσεις των Φίλων, 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου