Δε θάρθω μ' άνθια που μαδούν
κι αρώματα σκορπίζουν
και βήματα δισταχτικά
στου δειλινού το γύρο,
μήτε με χείλη που σιωπούν
και μάτια που δακρύζουν
κι ονείρατα που ξεγελούν
στον ώμο σου να γείρω.
Θάρθω κοντά σου όχι πρωί
μα λαύρο μεσημέρι
κι έναν αγρό στάχυα χρυσά
στην αγκαλιά θα φέρω.
Θα φέγγει μέσ' στα μάτια μου
η χαρά απ' το καλοκαίρι
τι θάχω της βαθιάς ζωής
τον ύμνο αγροικισμένο.
Πόσο πολύ σ' αγάπησα, Έρευνα - Κείμενα - Επιμέλεια Νίκη Τρουλινού, Δοκιμάκης 2011.
Αντλήθηκε Από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου