Καλοκαίρι 1939
Κι έπεσεν η λέξη η πέτρινη του νόμουπα στο στήθος μου το ακόμα ζωντανό.
Τι να γίνει, από τον καιρό προετοιαζόμουν,
όπως όπως θα τα βγάλω πέρα και μ' αυτό.
Έχω σήμερα πολλές δουλειές. Για μέτρα:
Πρέπει κάθε μνήμη ευθύς να σκοτωθεί,
πρέπει την καρδιά να κάνω πέτρα,
πρέπει πάλι τη ζωή να μάθω απ'την αρχή.
Γιατί αλλιώς... Θροΐζει, να, ζεστά το θέρος,
στο παράθυρό μου στέκω κι είναι σαν γιορτή.
Το 'λεγε η καρδιά μου από καιρό, τα ξέρω
τούτο εδώ το φως και τ' άδειο σπίτι στη σιωπή.
μτφρ.: Άρης Αλεξάνδρου
Πηγή: Ρέκβιεμ, Εκδόσεις Άγρα 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου