Ο ουρανός βαρύς έχει ακουμπήσει
στων λόφων τις κορφές. Δεν πάει
πολλή ώρα πού 'ρθε ξαφνικά η βροχή.
Τώρα όλα σαν έκπληκτα κι αμήχανα
μοιάζει κάτι να περιμένουν.
Τα ξερά χόρτα τρεμίζουνε
στην ελάχιστη πνοή.
Δυο τρία χελιδόνια πετώντας ολόϊσια
σα ριγμένα από τόξο, περάσαν
αφήνοντας μια σύντομη κραυγή.
Κάπου αθώρητος ο τελευταίος τζίτζικας
συνεχίζει αργά τις συχνές παύσεις
να πριονίζει το απόγευμα.
Επιμένει ξεροκέφαλα, παρ' όλα τα φαινόμενα
πως δεν άλλαξε τίποτα.
Γιώργης Μανουσάκης (1933-2008), Χώροι αναπνοής, Πρόσπερος 1988.
Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου