Κώστας Καρυωτάκης-Ο Μιχαλιός

Το Μιχαλιό τον πήρανε στρατιώτη.Καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραίαμε το Μαρή και με τον Παναγιώτη.Δε μπόρεσε να μάθει καν το «επ’ ώμου». Όλο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα,άσε με να γυρίσω στο χωριό μου». Τον άλλο χρόνο, στο νοσοκομείο,αμίλητος τον ουρανό κοιτούσε.Εκάρφωνε πέρα, σ’ ένα σημείο, το βλέμμα του νοσταλγικό και πράο,σα να ’λεγε, σα να παρακαλούσε:«Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω». Κι ο Μιχαλιός επέθανε στρατιώτης.Τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι, μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης.Απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος,μα του άφησαν απέξω το ποδάρι:Ήταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος. Ελεγεία και Σάτιρες, 1927