Αν η ιστορία ήταν θάλασσα
πόσους απήδαλους θα λύτρωνε η φουρτούνα της!
Πόσες γοργόνες του βυθού θ’ ανέβαζε στο φως!
Και την απήγανη, την αποξορκισμένη
–Ζεις; θα τη ρώταγα. –Και ζω και βασιλεύω
και το φεγγάρι τ’ ουρανού στο παίρνω από τα μάτια,
να το κοιτάς στα μάτια μου, πλεγμένο στα μαλλιά μου•
και το βουτώ στο πέλαγο και το ξεμασκαρεύω,
να γίνει αυτός που λύγισε,
να γίνει αυτός που σώθηκε
με την ψυχή περίλυπη•
που οδοιπορεί στο πλάι μας και μας μετρά•
και μας μετρά στα δάχτυλα
και βρίσκει πως τα δάχτυλα απομένουν.
----------------------------------------------------
Σταύρος Ζαφειρίου, Πράσινος ουρανός, μπλε χορτάρι, Εκδόσεις Νεφέλη, Απρίλιος 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου