Χτες τη νύχτα είδα ένα όνειρο.
Μου έκανε κόνξες.
Το κέρασα χαρουπένια
παξιμάδια με πετιμέζι
και δυο φετούλες ψωμί με βούτυρο.
Και είπα να το προβάρω.
Όμως με στένευε η ακαταδεξιά του.
Έτσι το πρωί το έριξα
πάνω στους ώμους μου
κι έτρεξα άρον-άρον
στο ράφτη της γειτονιάς.
Να μετρήσει με τη μεζούρα
την περίμετρο της μέσης και των γοφών του.
Κι ύστερα να του σημαδέψει με κιμωλία
τα σημεία εκείνα που θα επεξεργαστεί.
Ε ναι, να σενιαριστεί
τούτο το κατεργάρικο όνειρο.
Να γίνει καθωσπρέπει.
Να μιλάει πάνω μου.
Να 'χω κι εγώ, βρε αδερφέ,
το κατιτίς μου.
Νικόλαος Πουλινάκης, Δασοτόπι εύφλεκτων ουλών, Εκδ. Το Ροδακιό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου