Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ’ τον εαυτό τους,
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε
σαν δυό ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι βγάλανε μια κραυγή
σαν ναυαγοί, που λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα, κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σαν δυό μεγάλα ψαροκόκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.
Πηγή: Τάσος Λειβαδίτης, Υάκινθοι, βιολέτες και ηλιοτρόπια, μια επιλογή ποιημάτων από τον Γιάννη Κοντό, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2008, σελίδα 63 (δεν διατηρήθηκε το πολυτονικό σύστημα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου