Ξύπνησε με τη λαχτάρα του παιδιού,
στον άνεμο ρίξε τα τεφρά μαλλιά σου! Στο πρωινό ξαλάφρωμα,
που το φως αλαφροαγγίζοντας τη γη
ξαναβρίσκει με προαιώνιο πάθος
την αρραβωνιαστικιά του,
δάκρυ πικρό ας μη σταλάξη
στη θαλασσιά ποδιά της νέας γυναίκας
που σε προσμένει!..
Μη θυμηθής τα δυνατά κρασιά, τα γιασεμιά,
τα ρόδα,
την πεθαμένη σου ηλικία!
Μάλαμα χυμένο στα τεφρά μαλλιά σου.
Ρανίδες από το αίμα της,
αναμνήσεις από τη σάρκα της, χιόνι που σκόρπισε ο παιδικός της κόρφος
– μη θυμηθής!
Μάλαμα χυμένο στα τεφρά μαλλιά σου.
Εικόνα
που το φεγγάρι του χειμώνα
λυώνοντας
μες από σύννεφα της έδωσε τα νηπενθή χρώματά του.
Δέξου με τα λιγνά και παιδεμένα δάχτυλα
το ποτήρι μιάς καινούργιας ευτυχίας. Κλείσε τα μάτια σου,
μίλησε με τους νεκρούς,
κοιμήσου.
Μες από το κρύο σούρουπο, που χαμηλώνει,
η φωνή των πνιγμένων σε καλεί.
Μάταια ζητάς να δης αν έρχωνται
οι μορφές που αγάπησες.
Με τους ανθούς που μάζωξες
και λυώνεις μες στη φούχτα σου
μύρισε από το άρωμα της παιδικής σου ηλικίας:
αρμυρισμένα βαθυπράσινα σκίνα,
η ασπράδα από το πέλαγος
οι πασχαλιές σταυρωμένες με κρίνα. Πιάσε με τα δάχτυλά σου
αυτά τα λίγα βότσαλα
που η άρμη, ο ήλιος κ’ η φουρτούνα
έχουν λειάνει
– ομορφιά, λυγμός, ανάμνηση
ταξίδι στα νησιά μας,
μοναξιά με αγριοπερίστερα με σκίνα και φιδιές!
Το κρασί,
κρίθινο ψωμί και το φαί των ψαράδων
ψημένο στα γκρίφφια,
η βαμμένη κατράμι ψαρόβαρκα
και τα βρεγμένα τους κοκκινόμαυρα δίχτυα
– αναμνήσεις από τη θάλασσα,
που τα στιλπνά ετούτα βότσαλα
με συντριβή θα σου πούνε. Ξεπλυμένη εξέδρα,
το ξύλο ευωδιάζει
δάσος
και φρούτα καλοκαιρινά,
το πέλαγος με τη νοτιά ξυπνάει… /
Στην παραλία μικρομάγαζα
πουλάνε κόκκινο θαλασσινό κρασί
κ’ η τέφρα του απόβροχου
ενταφιάζει τη θολωμένη θάλασσα. Άρπαξε
με όση δύναμη αρπάζει ο βοριάς το σύννεφο,
ρίξε
με όση τρέλλα ρίχνει το παιδί
την καλαμαριά στον τοίχο!..
Τη φουφού και τα ψημένα κάστανα που κλώτσησες
– αυτό θυμήσου. Φλυαρία
φθινοπωρινής τεφρής βροχής,
όταν βραδιάζη το φθινόπωρο
κι ο καστανάς χαράζει κάστανα
στην ίδια θέση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου