«Δεν μπορώ να πιστέψω – έλεγε
πως είναι δυνατόν άνθρωποι να βασανίζουν ανθρώπους».
«Μα από που μας ήρθε αυτός – ρωτούσαν
οι συνδαιτυμόνες – μήπως είναι ιπτάμενος δίσκος
που δεν έχει ακόμα προσγειωθεί;»
«Μην παραξενεύεστε – είπε ο γεροντότερος
ο άνθρωπος αυτός είναι μάλλον φυτό.
Έχει πολύ πράσινο η φωνή του. Μας φέρνει
το δάσος, θυμίζει πουλιά, έχει
μέσα στα μάτια του το ζεστό καλοκαίρι.
Μην τον φορτώνετε με τις μνήμες σας.
Δε βλέπετε πόσο μας λείπει ένας αθώος;
Ας τον αφήσουμε στις περιπλανήσεις του.
Μας χρειάζεται – άλλωστε – ένας άνθρωπος
να πιστεύει πως δεν είναι ποτέ δυνατόν
άνθρωποι να βασανίζουν ανθρώπους».
Στέλιος Γεράνης, Τα μικρά μου θαύματα, 1974.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου