Ένας άντρας είναι μια ξερολιθιά
Περνά ο αγέρας τον χτυπά το σύννεφο τον πίνει
Ένας άντρας έχει προνόμια μόνο στη βροχή
Γυμνός αστραποδέρνεται γυμνός σπαθοκοπιέται
Και πάει στα σκοτεινά νερά ν’ αφήσει την ψυχή του
Ένας άντρας στο παράθυρο είναι μια ουτοπία
Μια φαντασία γυναικός θανατερή λαχτάρα
Για ταίριασμα για ηδονή για χωρισμό κι οδύνη
Ένας άντρας είναι μια αρχαία λύπη
Πάει στα φαράγγια να κρυφτεί στ’ αλώνια να παλέψει
Πάει στο βυζί της μάνας του να πιεί γάλα και αίμα
Ένας άντρας είναι ένας σκοτωμένος κέρβερος
Μπροστά στις πύλες του Άδη.
(“Σαλκίμ” 2001, εκδόσεις Νεφέλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου