Αντώνης Φωστιέρης - Ανεπίδεκτος απομαθήσεως

Δεν ξέρω πού να σταματήσω.
Κι ούτ’ έχω χρόνο διαθέσιμο
Για να ξεμάθω.
Χωρίς δασκάλους
Ή μια μέθοδο έστω.

Απίθανο
Να βγάλω εγκαίρως από πάνω μου
Όλη την ύλη.

Ο Έντισον εφεύρε τον φωνογράφο
Η φάλαινα γεννάει φαλαινάκια
Ο Δούναβης διασχίζει τη Βιέννη –
Αφόρητο φορτίο ανιαρό
Τα δευτερεύοντα.

Με κάμποσες επαναλήψεις λήθης
Φαίνεται
Θα καταφέρω κάποτε
Να ξεθωριάσουν.

Όμως πώς είναι πράσινα τα φύλλα
Ο βίος βραχύτατος
(Η τέχνη ακόμη βραχυτέρα)
Όμως πώς είναι η θάλασσα νερό
(Κι όλα βεβαίως νερό)
Αδύνατον
Ό,τι κι άν κάνω, αδύνατον
Να τα προλάβω.

Με τέτοιαν έλλειψη ελλείψεων, μπορώ
Να πάρω απολυτήριο; Δεν μπορώ.

Γι’ αυτό
Ας μείνω, Κύριε, στην ίδια τάξη
Στάσιμος
(Α ναί, στην ίδια τάξη στάσιμος)
Λίγες χρονιές ακόμη.

Ως πλημμελούς αγνοίας, Κύριε.

Ως ανεπίδεκτος απομαθήσεως.

Αντώνης Φωστιέρης, Πολύτιμη Λήθη, Καστανιώτης 2003.