Μετακινούνται σιωπηλά από τη θέση τους,
με μυστικούς θορύβους και άδολη επιμονή,
τα διδακτικά σώματα των βιβλίων·
Ίσως να μην τα τοποθέτησα σωστά
στην αυστηρή κλίμακα της αξίας-
μεταμφιέζονται σε σώματα ζωντανά
τις νύχτες, για να πάρουν τη θέση
που αρμόζει στη σοφία τους,
σώματα κουρασμένα,
βλέμματα εκστατικά·
ποιητές και σοφοί οδηγοί λαών
μετακινούνται στο δωμάτιο, τινάζοντας
τη σκόνη από τη ράχη τους,
επιμένοντας στον αυθεντικό τους λόγο,
στη μοναδική αλήθεια που εκήρυξαν
κάποτε και μετά ανυψώθηκαν σε ινδάλματα
και μαρμάρινες μορφές με στέφανα
στις δημόσιες πλατείες-
θέλουν να με διδάξουν, επιμένουν
με τη σαγήνη της φωνής των αιώνων,
με την εύστροφη συνομοταξία των λέξεων,
με το ανακύλισμα των περιστατικών,
με την άφθαρτη τελική στιγμή
του θανάτου· επιμένουν να με διδάξουν
τα πυκνά σώματα των βιβλίων,
ενώ γνωρίζουν στο ακέραιο,
με την ακέραια σοφία τους,
πως κανένας ποτέ δεν διδάχτηκε
κι όλα τα πικρά ετούτης της ζωής
έρχονται και ξανάρχονται,
πάλι και πάλι,
από την πρώτη αρχή.
Περιοδικό Δέντρο, τ. 139-140.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου