Charles van Lerberghe -Η αδελφή μου η βροχή

 Η αδελφή μου η Βροχή
η όμορφη και χλιαρή βροχή του θέρους,
σιγοπετά, σιγοφεύγει
μέσ'απ'τους μουσκεμένους αγέρες.

Ολόκληρο το περιδέραιό της
από λευκά μαργαριτάρια
λύθηκε μέσα στον γαλάζιο
ουρανό. Τραγουδήσετε,κοτσύφια,
χορέψετε, κίσσες!
Μες στα κλαριά,που τα πτυχώνει,
χορέψετε,άνθη, τραγουδήστε,
φωλιές: ό,τι απ'τον ουρανό έρχεται είναι
ευλογημένο.

Στο στόμα μου τα υγρά της,σάμπως
φράουλες του δάσους, χείλη
πλησιάζει΄ γελά και μ'αγγίζει,
ταυτόχρονα παντού
με τις χιλιάδες τα μικρά δάχτυλά της.

Πάνω σε τάπητες από ηχηρά άνθη,
απ'την αυγή ως το βράδυ,
κι από το βράδυ ως την αυγή,
βρέχει και βρέχει ακόμη,
όσο μπορεί να βρέξει.

Ύστερα,έρχεται ο ήλιος
και με τα χρυσά μαλλιά του
τα πόδια της Βροχής
σκουπίζει.

Πηγή: Ανθολογία βελγικής ποιήσεως,Άρη Δικταίου, ΙΙ. Οι Γαλλόφωνοι,Εκδόσεις Γ.Φέξη,1969